Iremos  xuntos pola horta,

a das mazás reinetas, a do pombal sombrío

que as pombas xa deixaron para a hedra.

E entraremos na casa

onde a miña pantasma está espiando

unha culpa longuísima sen nome.

Olla a miña pantasma: come lilas,

pálidas lilas

mortalmente ancoradas nalgún libro.

Hai unha páxina tal vez que busca,

un verso nunca escrito que procura,

unha palabra para abrir a porta.

Ensaia a conta atrás polos reloxios,

sangra e desángrase de soidade soa

desde as veas da chuvia

e dorme á fin cando a mañá desperta

e o día alza a vida coma un mastro.

                                                                        1989

Recitan Carla García e Jorge Fraga de 1º C.

O pase de diapositivas require JavaScript.