ODA Á FILLOA
Ves das mans das avoas das nosas avoas,
moi ilustre señora, filloa, vella amiga,
fino corpo lixeiro, leite e fariña triga,
para ti a nosa festa, para ti as nosas loas.
Se con mel ou con zucre, toda amor, te nos doas,
é xusto que adozada a nosa língua diga
por mellor festexarte tamén unha cantiga
en Muimenta onde hoxe raíña te coroas.
Aquí está a túa casa, que o pobo ten memoria
e sábeche as fazañas, os días de contento
que regalache ós pobres todo ó longo da historia.
O antigo e o novo, xuntos nun mesmo alento;
traerán a esta vila un futuro de gloria,
¡que árbore con raíces non a derriba o vento!
Marica Campo
Marica Campo
Blog de poesia 