Chove en Santiago
meu doce amor.
Camelia branca do ar
brila entebrecido o sol.

                    García Lorca.

Auga peneirada 

por anxos de néboa,

cae feita vidro

sobre Compostela.

– ¡Ai, como resoa

no tambor das pedras!

A enloitada lúa

e as orfas estrelas

choran mainamente

sobre Compostela.

– ¡Ai, como nos doe

o son da súa queixa!

¿Quen desfolla o pranto

das outas camelias?

¡Quen espalla bágoas

sobre Compostela?

– ¡Ai, que tenro orballo

soñou o poeta!

Xosé Díaz Jácome, Muíño fidel, 1983

Recitan Selena Canoura, Gil Montoya e Andrea Riguera de 1º ESO A.

Nadal galego

O NENO DURMÍA

Como unha cantiga…

Na máis outa aldea

leda romaría.

Perdida no monte…

Anxos de cristal

a soñar na fonte.

O Neno durmía…

As bágoas da estrela

na frol máis noviña.

No colo da noite…

Os sapos anainan

ó Neno que dorme.

         Como unha cantiga

         perdida no monte,

         o Neno durmía

         no colo da noite.

                               Muíño fidel, 1983

Recitan o poema Luís Miguel González  e Manuel José Pita de 1º C.